Συγχωνεύσεις - καταργήσεις Σχολικών Μονάδων

Το τελευταίο διάστημα, μέσα από «άτυπες» συνεννοήσεις μεταξύ των Περιφερειακών Δ/ντών Εκπαίδευσης και των Δ/ντών Εκπαίδευσης προωθείται σχέδιο εκτεταμένων συγχωνεύσεων - καταργήσεων σχολικών μονάδων με μοναδικό στόχο τη δήθεν εξοικονόμηση πόρων από τις λειτουργικές δαπάνες των μικρών και των μεσαίων σχολικών μονάδων.



Το Δ.Σ. της ΔΟΕ εκφράζει την εντονότατη ανησυχία του για τις επιχειρούμενες αλλαγές. Χωρίς να αγνοεί την ανάγκη συζήτησης για διορθωτικές κινήσεις που αφορούν στις ακραίες περιπτώσεις, που τυχόν υπάρχουν, διαφωνεί με τη λογική της κυβέρνησης, που υπακούει στις επιταγές του ΔΝΤ και θέλει να επιβάλλει το «φθηνό σχολείο». Διαφωνεί με την πολιτική, που επιχειρεί να αποφασίσει για τις τοπικές κοινωνίες και την εκπαίδευση, χωρίς να ερωτηθούν οι εκπρόσωποι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των εκπαιδευτικών. Διαφωνεί με την ασάφεια, που εκμεταλλευόμενη την απουσία συγκεκριμένου νομοθετικού πλαισίου μετά τις αλλαγές στο χάρτη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δίνει τη δυνατότητα στις Περιφερειακές Διευθύνσεις, να αποφασίσουν χωρίς συγκεκριμένα κριτήρια.



Αναφέρουμε λοιπόν κάποια κριτήρια που σκοπίμως φαίνεται ότι αγνοούνται:



Η μείωση του ανώτατου αριθμού μαθητών ανά τμήμα. Δεν μπορεί να μιλάμε για παιδαγωγικά κριτήρια και αντί να μειώνεται ο αριθμός μαθητών ανά τμήμα να αυξάνεται. Το στρίμωγμα των μαθητών σε πληθωρικά τμήματα, ιδιαίτερα στα αστικά κέντρα, η κατάργηση των αντισταθμιστικών δράσεων (κατάργηση των τμημάτων ένταξης και τάξεων υποδοχής) είναι όπως φαίνεται μερικά από τα «παιδαγωγικά» κριτήρια του ΥΠΔΒΜΘ.

Η κτηριακή και υλικοτεχνική υποδομή - υποχρηματοδότηση Σχολικών Επιτροπών. Ούτε συζήτηση γίνεται για νέες σχολικές μονάδες και εκσυγχρονισμό των υπαρχουσών. Σχολικές τάξεις χωρισμένες με γυψοσανίδες, σχολικά κτήρια χωρίς αύλειους χώρους, σε υπόγεια καταστήματα «μπουντρούμια», χωρίς γυμναστήρια και αίθουσες Η/Υ, με τους Διευθυντές σχολικών μονάδων σε απόγνωση μη μπορώντας να καλύψουν ούτε τα απαραίτητα λειτουργικά έξοδα (θέρμανση, καθαρίστρια, ΟΤΕ, ΔΕΗ, νερό).

Το κόστος για το μαθητή. Η συγχώνευση σχολείων θα έχει σα συνέπεια όχι μόνο το χάσιμο χρόνου αλλά και τη μεγάλη ταλαιπωρία των μικρών μαθητών οι οποίοι θα αναγκάζονται πολλές φορές να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν στο σχολειό και στη συνέχεια στο σπίτι τους. Με παιδαγωγικά κριτήρια θα πρέπει η πολιτική ηγεσία του ΥΠΔΒΜΘ να δείξει τον απαιτούμενο σεβασμό στους μικρούς μαθητές και όχι να επιβαρύνει λόγω συχνών μετακινήσεων το πρόγραμμά τους αλλά και τη σχολική τους επίδοση.

Η ασφάλεια και η σωματική ακεραιότητα των μαθητών. Το κακό οδικό δίκτυο της χώρας μας, ιδιαίτερα στις ορεινές περιοχές, καθώς και οι ειδικές κλιματολογικές συνθήκες που επικρατούν σ' αυτές, πέρα από την καθημερινή ταλαιπωρία εγκυμονούν κινδύνους ατυχημάτων.

Το ελάχιστο όφελος από την εξοικονόμηση πόρων που επιβάλλει την πολιτική των συγχωνεύσεων σχολικών μονάδων. Είναι γνωστό το όργιο σπατάλης και η διασπάθιση δημόσιου χρήματος στον τομέα της σχολικής μεταφοράς κάτι για το οποίο φυσικά δε φταίνε οι εκπαιδευτικοί.

Επισημαίνουμε ιδιαίτερα πως εδώ δεν πρόκειται για καταργήσεις κάποιων ολιγοθέσιων σχολείων (μονοθέσιων, διθέσιων) αλλά για προθέσεις δημιουργίας σχολικών συγκροτημάτων εκατοντάδων μαθητών, που δεν θα πληρούν ούτε καν τα στοιχειώδη, τόσο από άποψη υποδομών όσο και από άποψη εργασιακών σχέσεων και συνθηκών εργασίας (εκπαιδευτικών και μαθητών).



Δεν μπορεί η συγχώνευση σχολείων να είναι η προτεραιότητα σήμερα. Αντιθέτως, θα έπρεπε να τίθενται ως ζητήματα αιχμής η πολύπλευρη στήριξη των εκπαιδευτικών προκειμένου να ασκήσουν το εκπαιδευτικό τους έργο, η ενίσχυση των μαθητών (π.χ. με αντισταθμιστικές δράσεις), η επίλυση σοβαρών προβλημάτων υλικοτεχνικής και κτηριακής υποδομής των σχολείων και γενικότερα η αύξηση των δαπανών για την παιδεία και όχι η μείωση στην οποία προχώρησε η κυβέρνηση με τον προϋπολογισμό που ψήφισε το 2011 (2,75% του ΑΕΠ το χαμηλότερο των τελευταίων 50 ετών).



Τέλος, το Δ.Σ. της ΔΟΕ δηλώνει ότι ο αγώνας για την υπεράσπιση των δημόσιων σχολείων θα είναι ανυποχώρητος και θα κινηθεί στην κατεύθυνση της ισχυροποίησης και όχι της αποδυνάμωσης μέτρων που θα ικανοποιούν τις μορφωτικές ανάγκες όλων των μαθητών.