...ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΡΟΣΕΙΡΑ ΤΗΣ ΔΙΡΦΥΣ....ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΚΡΟ ΤΟ ΩΦΕΛΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ... ΓIATI ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΜΑΣ.... ΡΙΧΝΟΥΝ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΚΥΒΙΚΑ ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΝ ΤΑ ΜΕΤΑΛΛΙΚΑ ΤΕΡΑΤΑ….ΑΠΛΩΝΟΥΝ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΚΑΛΩΔΙΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΑΣΟΣ…ΓΙΑΤΙ ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ,ΤΗΝ ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ,ΤΗΝ ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΚΕΙ ΖΟΥΜΕ... ΔΕΝ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΑΝΕΜΟΜΥΛΟΥΣ ΟΠΩΣ ΜΑΣ ΛΕΝΕ….ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ….ΚΑΤΑΣΤΡΕΦΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΝΙΔΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΧΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΟΡΟΣΕΙΡΑΣ ΤΗΣ ΔΙΡΦΥΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΛΟΥΣΙΩΤΕΡΕΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ…..ΑΛΟΙΩΝΟΥΝ ΤΟ ΤΟΠΙΟ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΤΗΣ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑΣ ΜΑΣ…ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΟΝ ΥΔΡΟΦΟΡΟ ΟΡΙΖΟΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΤΑ ΤΣΙΜΕΝΤΑ,ΤΑ ΚΑΛΩΔΙΑ,ΤΑ ΜΠΑΖΑ…..ΚΑΙ ΟΣΟ ΝΕΡΟ ΜΕΙΝΕΙ ΤΟ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΛΑΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΛΑ ΥΛΙΚΑ….ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΑ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΥΛΙΚΑ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΜΑ...…Η ΑΠΕΞΑΡΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΥΚΤΑ ΚΑΥΣΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΕΛΑΧΙΣΤΗ...ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΜΟΝΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ….ΟΤΑΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΜΕΝΟΥΝ ΕΚΕΙ ΓΙΑ ΑΙΩΝΕΣ…..ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΑΚΡΙΒH ΕΝΕΡΓΕΙΑ…ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΑΙΟΛΙΚΟ ΠΑΡΚΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΑΠΑΣΧΟΛΕΙ ΜΟΛΙΣ 3 ΑΤΟΜΑ…. ΚΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ ..... ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΙΣ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ....Οι ΑΠΕ καταστρέφουν το περιβάλλον στο όνομα της προστασίας του…….. Ακριβαίνουν το ρεύμα……. Δεσμεύουν δημόσια γη υπέρ ιδιωτικών συμφερόντων…. Δεσμεύουν τους υδάτινους πόρους και τον εθνικό πλούτο…. Οι μόνες θέσεις εργασίας που προσφέρουν είναι στις χώρες παραγωγής…. Δεν μπορούν να τροφοδοτήσουν με αυτάρκεια ηλεκτρικό ρεύμα άρα σε καμία μείωση ρύπων δεν συμβάλλουν ……. Η επιβάρυνση είναι μόνιμη και κρατάει αιώνες…… Έχουν μικρή διάρκεια παραγωγής…… Όπου μπαίνουν οι ανεμογεννήτριες έχουμε 50% μείωση του τουρισμού….. Η ΤΑΥΤΙΣΗ ΤΩΝ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΜΕ ΤΟΝ ΟΡΟ ΑΠΕ ΚΑΙ ΠΡΑΣΙΝΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ…..ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ΖΗΜΙΕΣ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΟΙΚΟΝΟΝΙΚΟ ΩΦΕΛΟΣ…Η ΣΥΝΕΙΣΦΟΡΑ ΤΩΝ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΩΝ ΣΤΗΝ ΗΛΕΚΤΡΟΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΙΝΑΙ ΜΗΔΕΝΙΚΗ…. ΔΕΝ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΗ…..ΕΧΟΥΝ ΜΙΚΡΕΣ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΑΣΤΑΘΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟ…......................ΟΙ ΑΝΕΜΟΓΕΝΝΗΤΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΗΠΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ.ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΠΙΟ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.ΗΠΙΑ ΜΟΡΦΗ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΠΛΕΟΝ ΤΗΝ ΛΕΝΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ ΝΤΟΠΙΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ,OI ΜΚΟ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΠΟΥ ΤΙΣ ΠΟΥΛΟΥΝ.Ο ΝΟΤΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΜΟΝΕΣ ΤΟΥΣ ΑΓΟΡΕΣ ΚΑΘΩΣ ΣΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΝΑ ΒΑΖΟΥΝ ΕΝΑ ΠΤΕΡΥΓΙΟ fibreglass ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΤΟ ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΙΜΟ.....Ποτέ και πουθενά τα αιολικά πάρκα δεν μείωσαν ουσιαστικά την χρήση λιγνίτη και δεν αντικατέστησαν συμβατικές μονάδες παραγωγής ενέργειας.......

Πέμπτη 28 Απριλίου 2011

Η ελληνική ουτοπία

Στον Μιχάλη Χαραλαμπίδη

γράφει ο Θεόδωρος Ε. Παντούλας

Η Ελλάδα είναι μια χώρα αγροτική. Μια χώρα, όμως, που επιμένει πεισματικά να αγνοεί ότι είναι αγροτική. Ο πλούτος της είναι οι επαρχίες της.

Μεταπολεμικά και κυρίως μεταπολιτευτικά, αυτός ο πλούτος όχι μόνο περιφρονήθηκε, αλλά και απαξιώθηκε από μιαν ανέντιμη πολιτικά κι ανεπαρκή διανοητικά ηγεσία. Αυτή η ηγεσία παρήγαγε συστηματικά γραφειοκρατίες, για να συντηρηθεί αλλά όχι πολιτική. Αυτή η ηγεσία ξερίζωσε από τις ελληνικές επαρχίες τους νέους, για να τους κάνει χαρτογιακάδες και σερβιτόρους.

Τρίτη 26 Απριλίου 2011

ΑΝΑΣΤΑΣΑ

 
Στους γάμους της Στενής φτάνοντας η νύφη στο σπίτι του γαμπρού πέταγε κομμάτια από την κουλούρα του γάμου. Κεντητή κουλούρα με ωραία σχέδια από λουλούδια, πουλιά κι ότι άλλο ωραίο μπορούσαν να σκεφθούν οι κεντήστρες της εποχής.
Όποιος έπιανε ένα τέτοιο κομμάτι το φύλαγε μέσα στο παράκλι, το ειδικό συρτάρι του μπαούλου. Όπως έλεγαν αυτό το ψωμί δεν χάλαγε ποτέ. Ο νοικοκύρης το έβγαζε μόνο για να το πάρει μαζί του και να του φέρει τύχη όταν πήγαινε να κλείσει σημαντικές δουλειές. Επίσης ήταν το καλύτερο στολίδι που μπορούσε να βάλει στο άλογό του.

Δευτέρα 25 Απριλίου 2011

Αϊ Γιώργης



ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΤΑΚΗΣ



Ο Άγιος Γεώργιος τροπαιοφόρος και μεγαλομάρτης, όμορφος και περήφανος, πάνω στο πολεμικό του άτι. Προστάτης των αδυνάτων και των κατατρεγμένων, τιμωρός των δυνατών και των καταπιεστών ενσαρκώνει όλα τα ιδανικά της ελληνικής φυλής από την αρχαιότητα έως και σήμερα. Με πολλά στοιχεία από τους ήρωες και τους ημίθεους της αρχαιότητας πάντα ήταν αντικείμενο λατρείας, κι έτσι έγινε ο πιο τραγουδισμένος άγιος. Η αντρειοσύνη και η λεβεντιά του έγινε πάνω στα ελληνικά λάβαρα σύμβολο του αγώνα για την ελευθερία.

Γιορτάζεται στις 23 Απριλίου εκτός κι αν το Πάσχα πέσει μετά τις 23 οπότε η γιορτή μεταφέρεται την Δευτέρα του Πάσχα. Εκκλησία του Αι Γιώργη υπήρχε στο Σκουντέρι. Δίπλα ακριβώς από τον λιθοσωρό της παλιάς εκκλησίας ο Παναγιώτης Ντουμάνης έχτισε μια νέα. Είναι ο πιο τραγουδισμένος και αγαπημένος άγιος. Το τραγούδι του Αϊ Γιώργη στη Στενή υπάρχει σε δεκάδες παραλλαγές. Η παρά κάτω παραλλαγή είναι αυτή έλεγε η Παρασκευή Γερακίνη και την κατέγραψε η εγγονή της Μαρικαίτη Μάλιαρη.



















Αη Γιώργης

Αγιε Γιώργη αφέντη μου

κι αφέντη καβαλάρη

αρματωμένος με σπαθί

και με χρυσό κοντάρι.

Αγγελος είσαι στα θεριά

κι άγιος στη θεότη

παρακαλώ βοήθεια

άγιε στρατιώτη.

Από το άγριο θεριό

και δράκοντα μεγάλο

όπου του πήγαιναν άνθρωπο

κάθε πρωί και άλλον.

Αν δεν του πήγαιναν άνθρωπο

κάθε πρωί στην ώρα

κανέναν δεν άφηνε

νερό να πάει στη χώρα.

Τα μπουλένια ρίξανε

σε ποιον θέλουν να τύχουν

τα μπουλένια τύχανε

στη βασιλοπούλα

όπου την είχε η μάνα της

μια κι ακριβούλα.

Ο βασιλιάς σαν τ' άκουσε

πολύ του κακοφάνει

«όλο το βιος μου πάρτε μου

και το παιδί μου αφήστε».

Κόσμος συνταγματεύτηκε

στου βασιλιά την πόρτα

«εδώμεις το παιδάκι σου

επαίρνουμε κι εσένα».

«Επάρτε το, στόλιστε το

μα τι με τα λιθάρια

και με χρυσά και μ' αργυρά

και με μαργαριτάρια

και δώστε το στο δράκοντα

να τη γλυκομασήσει».

Στην άκρη 'κει του πηγαδιού

ρίξαν τις αλυσίδες

και δέσανε την έμορφη

που 'χε τις κορασίδες.

Αη Γιώργης συμβουλήθηκε

θέλει για να τη σώσει

από το άγριο θεριό

να την ελευθερώσει.

Το γρίβα του εκαβάλησε

και τον υποδετίζει

στην άκρη 'εκεί του πηγαδιού

πηγαίνει και καθίζει.

Η κόρη τον εκοίταξε

με δακρυσμένο βλέμμα

και παγωμένο αίμα.

Φύγε φύγε αφέντη μου

γιατί θα φάει κι εσένα

τούτο το άγριο θεριό

όπου θα φάει κι εμένα.

Ασε με κόρη μ' άσε με

λίγο ύπνο να πάρω

κι εγώ φονεύω το θεριό

και από 'δω σε βγάζω.

Σήκω σήκω αφέντη μου

για το νερό αφρίζει

κι ο δράκοντας τα δόντια του

για μένα τ' ακονίζει.

Αη Γιώργης εσηκώθηκε

σαν παραλογισμένος

και το κοντάρι άρπαξε

πως ήταν μαθημένος.

Μια κονταριά το χτύπησε

το παίρνει μες στο στόμα

και κατευθείς το ξάπλωσε

κάτω στη γη στο χώμα.

Σύρε κόρη μου μ' στο σπίτι σου

σύρε και στους γονείς σου

και πες τους πως σου γλύτωσα

σήμερα στη ζωή σου.

Ο βασιλιάς σαν τ' άκουσε

ο βασιλιάς το λέει

χαίρεται το παιδάκι μου

χαίρεται και το βιος μου

χαίρεται κι η κορώνα μου

πο'χω στην κεφαλή μου.

Χαίρεσαι το παιδάκι σου

χαίρεσαι και το βιος σου

χαίρεσαι και την κορώνα σου

πο'χεις στην κεφαλή σου.

Θέλεις να κάνεις χάρισμα

φτιάξε μια εκκλησία

και κάτσε και ζωγράφισε

Χριστό και Παναγία.

Στη δεξιά του τη μεριά

φτιάξε ένα καβαλάρη

αρματωμένο με σπαθί

και με χρυσό κοντάρι.

Αη Γιώργη το λένε τ' όνομά μ' απ' την Καπαδοκία.

Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Γήπεδο στ΄ Αλώνια

Διαβάσαμε σε Στενιώτικο ιστολόγιο για την κατάσταση που επικρατεί στο γήπεδο στα Αλώνια.

Στην αρχή μας φάνηκε παράξενο έως απίστευτο. Τελικά πήραμε την απόφαση να το επισκεφτούμε και εμείς.

Και διαπιστώσαμε πως έχουν λάθος αυτοί που το κατηγορούν.


Εμείς το είδαμε και το θαυμάσαμε γιατί το γήπεδο στ΄ αλώνια είναι η σύγχρονη γη της Επαγγελίας.

Και τι δε βρίσκει κανείς εκεί.

Χαμομήλι, μαργαρίτες, παπαρούνες, ζογκιά, γαϊδουράγκαθα, τσουκνίδες και λογιών λογιών λουλούδια και χορταρικά, χρήσιμα για το στολισμό του σπιτιού μας για βότανα, αλλά και για να γεμίσει η κατσαρόλα μας.

Χαλάλι λοιπόν τα 500.000 ευρώ που στοίχισε το έργο. Τώρα θα ξέρουμε τουλάχιστον που θα πάμε για να μαζέψουμε χόρτα.



...και ακόμα είμαστε στην αρχή της Άνοιξης......



Τα σοκάκια της Στενής



Μοναδική εμπειρία είναι ένας περίπατος στα σοκάκια της Άνω Στενής.



Θα νιώσετε ηρεμία, και θα αισθανθείτε την ομορφιά του απλού και απέριττου.



Θα οσμιστείτε την ανάσα του χωριού και θα πείτε καλημέρα σε πολλές νοικοκυρές, που θα ασχολούνται με τις δουλειές του σπιτιού και θα ακούσετε τις ευχές τους.



Γιατί πρέπει να ξέρετε τούτο. Σε ένα χωριό, ένα σοκάκι που χωρίζει δύο σπίτια, δεν είναι τίποτε άλλο, από έναν διάδρομο που χωρίζει δύο δωμάτια.



Όταν περνάτε από τη γειτονιά, είναι σαν να περνάτε από το σπίτι του καθενός.



Ένας περίπατος θα σας πείσει.

Δευτέρα 11 Απριλίου 2011

Αυλακάδες

Του Γιάννη Γιαννούκου





Πριν πολλά χρόνια, κυρίως την εποχή των δημοτικών εκλογών, αλλά και τα πρώτα χρόνια των κοινοτήτων, οι εκλογικές αναμετρήσεις ήταν αρκετά φανατισμένες και η δημιουργία επεισοδίων ήταν συχνή.
Η δύναμη των δημάρχων ήταν μεγάλη γιατί ο δήμαρχος είχε πολλές και ουσιαστικές αρμοδιότητες και έτσι οι «χαμένοι» των εκλογών «την είχαν άσχημα» όταν διοικούσε ο αντίπαλος συνδυασμός.

Πολλοί λοιπόν προσπαθούσαν να τα έχουν καλά με τους εκάστοτε εκλεγμένους για να έχουν «το κεφάλι τους ήσυχο».

Εκείνη την εποχή λοιπόν, υπήρχε ένα αυλάκι στην Ανω Στενή που ξεκινούσε από τη βρύση «Μεσοχώρι» περνούσε από την πλατεία του χωριού και κατέληγε στο ποτάμι, όπου και χύνονταν τα νερά της βρύσης. Κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης των ψηφοδελτίων, οι ψηφοφόροι - οπαδοί των δύο συνδυασμών περίμεναν στην πλατεία οι μεν από τη μία μεριά του αυλακιού και οι άλλοι από την απέναντι μεριά, έτοιμοι να πανηγυρίσουν, ανάλογα με την έκβαση των αποτελεσμάτων, τα οποία (αποτελέσματα) ανακοινώνονταν σταδιακώς, γιατί όλο και κάποιος έβγαινε από την καταμέτρηση και ενημέρωνε τους αδημονούντες οπαδούς για την πορεία της καταμέτρησης.

Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι κάθε φορά που γινόταν ενημέρωση οι εκδηλώσεις στα δύο στρατόπεδα ήταν ανάλογες.

Κάποιοι λοιπόν που ήθελαν να είναι με το νικητή, είχαν λάβει θέση κοντά στο αυλάκι και όταν βάσει των ανακοινώσεων έβλεπαν ότι προηγείται ο αντίπαλος συνδυασμός πηδούσαν από την άλλη μεριά του αυλακιού και πανηγύριζαν, για να δείξουν ότι είναι με το μέρος του συνδυασμού που εκλέχτηκε και συνεπώς να έχουν την ανάλογη μεταχείριση στα επόμενα τέσσερα χρόνια.

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

ΠΑΛΙΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ-ΣΑΜΑΡΑΔΕΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΥΤΑΚΗΣ


ΤΑ ΥΠΟΖYΓΙΑ


Για μια και μόνο φορά στη ζωή της, όπως διηγείται η κυρά-Λένη σήμερα, της είχε μιλήσει άσχημα ο άνδρας της σε όλη τους την κοινή ζωή. Όταν είχε μουσκέψει πολύ το μουλάρι τους από ιδρώτα κι αυτή το άφησε χωρίς να το περιποιηθεί. Ο λόγος που μπορούσε σίγουρα να κάνει έναν συμπατριώτη μας να θυμώσει ήταν να κακομεταχειριστεί κάποιος το ζώο του. Τα ζώα ήταν απαραίτητα για τους ανθρώπους τότε. Ήταν τα τακίμια τους και η επιβίωση τους. Ένα μουλάρι ή ένα άλογο ήταν ολόκληρη περιουσία. Γνωστές είναι οι ιστορίες για ανθρώπους που ξαναπήγαν στο στρατό από μόνοι τους, επειδή τους είχαν επιτάξει το ζώο και δεν ήθελαν να το χάσουν από τα μάτια τους. Πήγαιναν μαζί για να το φροντίσουν προσωπικά και φυσικά να το πάρουν πίσω στο τέλος της επίταξής του. Τα υποζύγια μετέφεραν τους ίδιους, καθώς και οτιδήποτε χρειαζόταν να κουβαληθεί σε μεγάλες ποσότητες κι επίσης ήταν η βασική βοήθεια στις αγροτικές δουλειές. Για αυτό τον λόγο τα πρόσεχαν, τα είχαν μέσα στα σπίτια τους ή στα κατώγια και τα πρώτα σπαρτά που μάζευαν και έβαζαν στον πλέχτη ήταν τα σανά, δηλαδή οι ζωοτροφές. Πολλά επαγγέλματα είχαν σαν αντικείμενο τα υποζύγια. Οι σαμαράδες, για παράδειγμα, φρόντιζαν για το «ρούχο» του ζώου, το σαμάρι και οι καλιγωτές τους έβαζαν «παπούτσια», δηλαδή τα πετάλωναν. Επίσης οι σιδεράδες έφτιαχναν τα πέταλα, τα κολτσάκια και τα άλλα σιδερένια αντικείμενα για το όργωμα και τις άλλες αγροτικές δουλειές. Οι χαμουτζήδες έφτιαχναν τα δερμάτινα κι οι τσαμπάσηδες τα εμπορεύονταν.








Ο Κώστας Μακρής απεβίωσε στις 3-3-2006. Το σαμαράδικο του κύρ-Κώστα το είχαμε επισκεφθεί λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα. Ο ίδιος μας είχε αποκαλύψει τα μυστικά της δουλειάς του. Έφτιαχνε και επιδιόρθωνε σαμάρια καθώς και όμορφες διακοσμητικές κατασκευές. Το επάγγελμα, όπως μας είχε πει, περνούσε από πατέρα σε γιό. Αυτός είχε μάθει την δουλειά από τον πατέρα του. Τόσο η κατασκευή όσο και οι επιδιορθώσεις είναι τέχνη δύσκολη. Το σαμάρι είναι όπως ένα ρούχο και πρέπει να εφαρμόζει τέλεια πάνω στο ζώο. Ένα καλό σαμάρι μπορεί να κρατήσει και πάνω από 15 χρόνια. Τα ζώα για να σαμαρωθούν πρέπει να έχουν κλείσει τα τρία χρόνια. Έως αυτή την περίοδο και όσο είναι πουλάρια ακολουθούν τα μεγαλύτερα ζώα όπου εργάζονται, έτσι ώστε να είναι έτοιμα για δουλειά όταν μεγαλώσουν. Για να συνηθίσουν τα ζώα το σαμάρι, τους βάζουν στην αρχή πανιά ή κουβέρτες στη πλάτη , τα οποία τα δένουν με τριχιά κάτω από την κοιλιά. Οι παραγγελίες ποικίλουν και είναι θέμα συμφωνίας. Ο σαμαράς δεχόταν την παραγγελία στο μαγαζί ή πήγαινε κι ο ίδιος να κλείσει την συμφωνία και να πάρει μέτρα. Πολλές ήταν οι περιπτώσεις που ψόφαγε κάποιο ζώο ενώ είχε δοθεί η παραγγελία και ο πελάτης δεν πήγαινε να το πάρει. Στην περίπτωση αυτή ο σαμαράς δεν μπορούσε να το χρησιμοποιήσει αλλού, μιας και τα μέτρα για το κάθε ζώο ήταν διαφορετικά.



Εργαλεία του σαμαρά

1) Σκεπάρνι ειδικό για πελέκημα.

2) Κουφοσκέπαρνο για περισσότερο φάρδος. Μόνο για το μπροστινάρι.
3) Δυο στενά σκεπάρνια (στενοσκέπαρνα) για καθαρισμό των θηλυκωμάτων.

4) Τρία έως έξι σκαρπέλα διάφορα. Βασικά ένα φαρδύ (2,5-3 πόντοι) ένα λιγότερο φαρδύ (2πόντοι) κι ένα στενό (1πόντος). Τα σκαρπέλα χρησιμοποιούνται για τις ενώσεις του πισιναριού που είναι ένα αρσενικό κι ένα θηλυκό.

5) Δυο πριόνια ένα ψιλό και ένα μεγαλύτερο.

6) Το σμιλάρι έχει μήκος 25 πόντους και κάνει προτρυπήματα για τριβελίσμα και δημιουργία θηλών.

7) Το ματικάπι κάνει τις μεγάλες τρύπες αλλά και τις μικρές για να περνάνε τα κολτσάκια.

8) Ο ξυλοκόπανος χρησιμοποιείται σε όλα τα σκαρπέλα και όλα τα σμιλάρια. Για την κατασκευή του σαμαριού δεν κάνει το κανονικό σκεπάρνι, είναι λεπτή δουλειά και θα κάνει ζημιά.



ΤΑ ΜΕΡΗ:

- Τα ξύλινα

Οι σαμαράδες αγόραζαν πολλά έτοιμα ξύλα ενώ άλλα τα έφτιαχναν μόνοι τους. Μάζευαν ξύλα σε μεγάλες ποσότητες για να έχουν όλο τον χρόνο. Το καλύτερο ξύλο σε ποιότητα είναι το ξύλο πλατάνας, ενώ το καλύτερο ξύλο για φιγούρα είναι το ξύλο μουριάς. Τα ξύλα κόβονται μόνο τους μήνες Οκτώβριο, Νοέμβριο και έως τα μέσα Δεκεμβρίου. Από εκεί κι ύστερα δεν κάνουν γιατί φουσκώνουν από την υγρασία. Το καλοκαίρι είναι εντελώς ακατάλληλα γιατί το ξύλο δεν προλαβαίνει να νευρώσει και δεν ψήνεται. Βασικά ξύλινα μέρη του σαμαριού είναι:



Μπροστινάρι: Το μπροστινό μέρος του σαμαριού. Είναι ένα συμπαγές ημικύκλιο που εφαρμόζει στις πλάτες του ζώου και καταλήγει προς τα κάτω σε δυο ανοιχτά ξύλα.

Πισινάρι: Το πίσω μέρος του σαμαριού. Το πιο δύσκολο όσον αφορά την εύρεση ξύλου μιας και πρέπει να βρεθεί έτοιμο σε σχήμα. Δυο ξύλα που κατεβαίνουν σε καμπύλη και εφαρμόζουν στα καπούλια του ζώου. Το επάνω μέρος σχηματίζει ένα Χ.

Παΐδες: Οι κάθετες σανίδες που ενώνουν το μπροστινάρι και το πισινάρι. Έχουν ελάχιστη καμπή ανάλογα με το ζώο.

Πανωπάιδα: Οριζόντιες παΐδες στο πάνω μέρος του σαμαριού, και το σημείο όπου κάθεται ο άνθρωπος. Τα πανωπάιδα έχουν μια σχετική καμπή και κατασκευάζονται σε σχήμα οβάλ.



- Η στρωμνή

Όπως έλεγαν παλαιότερα, «θέλει μυαλό και γνώση να φτιάξεις του γαϊδουριού τη στρώση». Η στρωμνή προστατεύει το ζώο από τα ξύλα του σαμαριού. Είναι ένας σάκος ο οποίος παλαιότερα γέμιζε με σίκαλη και μεταγενέστερα με φουσκί. Το φουσκί είναι υδρόβιο φυτό που βγαίνει στους βάλτους και μαζεύεται με μεγάλο κόπο, εφόσον αυτοί που το μαζεύουν μπαίνουν μέσα στον βάλτο, το κόβουν με την κόσα (κοφτερό εργαλείο ) και το μαζεύουν με τσουγκράνα. Πολύ φουσκί έβγαζε η Κωπαΐδα και ο Έβρος. Το εξωτερικό της στρωμνής είναι από δέρμα ή πανί ανάλογα με το πορτοφόλι του καθενός και πάνω σε αυτό έβαζαν τα ξύλινα μέρη του σαμαριού. Το εσωτερικό είναι από σαμαροσκούτι, που είναι υφασμένο από υποπροϊόντα του μαλλιού. Αυτό έρχεται σε επαφή με το δέρμα του ζώου και γι' αυτό πρέπει να είναι μαλακό.



- Τα δερμάτινα

Τα δερμάτινα τα πουλούσαν έτοιμα οι χαμουτζήδες αν και οι περισσότεροι σαμαράδες της περιοχής μας, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, τα έφτιαχναν μόνοι τους, γιατί δεν τους συνέφερε να τα αγοράσουν. Τα δέρματα του σαμαριού ήταν από τραγί και τα έλεγαν βακετόδερμα ή σαμαρόδερμα. Ήταν μαλακό κατεργασμένο δέρμα ούτως ώστε να πιέζει το δέρμα του ζώου χωρίς να του προκαλεί τραύματα.

Μπαλτούμια: Τρεις δερμάτινες λουρίδες στα καπούλια του ζώου. Το ένα είναι κάτω από την ουρά και τα δυο πάνω από την ουρά σταυρωτά. Το ένα από τα δυο δερμάτινα (πανωκάπουλα) περνούσε γύρω από το σαμάρι μέσα από τις παΐδες για να μην φεύγει μπρος ή πίσω.

Μπροστελίνα: Δερμάτινη ζώνη που δένει το σαμάρι στην κοιλιά του ζώου. Στηρίζεται στις πάνω παΐδες.

Όταν το ζώο πήγαινε σε ανηφορικό μέρος και για να μην φεύγει προς τα πίσω έβαζαν το μπροστοσκοίνι.

Τα σιδερένια μέρη του σαμαριού παλαιότερα τα έφτιαχναν οι σιδεράδες του χωριού.

Κολτσάκια: Λάμες με δυο στρογγυλά σίδερα σαν τσιγγέλια.



Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ

Στο πρώτο στάδιο της κατασκευής οι σαμαράδες, φτιάχνουν το ξύλινο μέρος. Βάζουν στην άκρη τις 4 παΐδες, το μπροστινάρι, το ζευγάρι για το πισινάρι και τα δυο πανωπάιδα. Ανοίγονται οι τρύπες στο μπροστινάρι με τέτοιο τρόπο ούτως ώστε οι παΐδες να περνούν εφαρμοστές. Αρχικά περνούν τις τέσσερις παΐδες στις τρύπες στο μπροστινάρι και ύστερα μετρούν τους πόντους που θέλουν για το κάθε ζώο και ταιριάζουν και το πισινάρι. Ανοίγουν τις τρύπες και στο πισινάρι και τις εφαρμόζουν. Τα δυο πανωπάιδα πρέπει να προεξέχουν στο μπροστινάρι για να δένονται οι τριχιές. Δεύτερο στάδιο τα κολτσάκια. Αφού τα τοποθετήσουν το ένα πίσω και το άλλο στο μπροστινάρι στα πανωπάιδα που προεξέχουν. Βάζουν το κολιτσάκι του μπροστινού μέρους να κοιτά μπροστά και το πίσω προς τα πάνω. Αυτό γίνεται για να δένονται καλύτερα οι τριχιές. Σειρά έχουν τα δερμάτινα .Μπαλτούμια για να πιάνεται το πίσω μέρος, τα καπούλια, και η μπροστελίνα για το στήθος. Τελευταίο στάδιο είναι το ταίριασμα της στρωμνής στα ξύλα. Αφού την κόψουν περνούν το σκουτί από μέσα και την λινάτσα από έξω. Το ενδιάμεσο κούφωμα για να μπαίνουν οι ωμοπλάτες(καρίνα, νταβί). Το γεμίζουν με φουσκί , το οποίο πρέπει να είναι στη σωστή ποσότητα, μιας και κάθεται από το βάρος.

Για να είναι ανθεκτικό το σαμάρι και να προφυλάσσεται από τον ήλιο και την βροχή το πέρναγαν με ειδική αλοιφή την οποία είχαν φτιάξει από μουργκόλαδο, ξύδι, λάδι, και λίγο αλάτι.





Από την δεκαετία του 1960 και την σταδιακή επικράτηση του αυτοκινήτου ήρθε και το τέλος των σαμαράδων. Έως αυτή την περίοδο στην Χαλκίδα υπήρχαν τέσσερις σαμαράδες και πέντε χαμουτζήδες. Στα Ψαχνά υπήρχαν δυο σαμαράδικα, ένα του Αποστόλη Ντρέκη και ένα άλλο των αδερφών Μήτσου και Κώστα Τσίρη. Στην Μακρυκάπα του Δημήτρη Αλαφάκη, στους Καθενούς του Αντώνη Λιάρου , στους Στρόπωνες του Γιάννη Σίδερη (Χουής), στην Στενή του Παύλου Γιαλού, του Τάκη Κυράνα ,του Μήτσου Μαστρογιάννη, του Σπύρου Μακρή και στους Βούνους του Κώστα Μακρή. Τελευταίος σαμαράς στη Χαλκίδα ήταν ο Γιώργος Παύλου, και τελευταίος χαμουτζής ο Στέλιος Λούκας. Στην περιοχή μας τελευταίος σαμαράς είναι ο Τάκης Κυράνας.

Τρίτη 5 Απριλίου 2011

ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΣΤΕΝΗΣ



ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΤΗΣ ΣΤΕΝΗΣ

Αυτή την εποχή το ποτάμι της Στενής είναι ορμητικό, πανέμορφο και πεντακάθαρο.


Βέβαια αυτό το ποτάμι έχει μπει στον αυτόματο πιλότο και αυτοκαθαρίζεται ......... «βιολογικά»
Χέρι ανθρώπινο δεν το έχει πειράξει. Το χειμώνα καθαρίζει και το καλοκαίρι βρωμίζει.
Αυτή την εποχή οι βροχές και οι πηγές του δάσους που αναβλύζουν μπόλικο νερό, φούσκωσαν το ποτάμι και πήρε ........ζβάρνα τις ακαθαρσίες.

Αξίζει πάντως τον κόπο να δούμε κάποιες φωτογραφίες που μας έστειλαν τα «Διρφυακά Νέα» από το ποτάμι που είναι χάρμα οφθαλμών









ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΟΣ ¨Η ΓΑΙΑ¨










ΑΘΛΙΟΤΗΤΕΣ ΚΑΙ ΑΝΑΚΡΙΒΙΕΣ



Στο site¨ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΑΠΙΑΣ¨ (messapia-news) με έκπληξη διαβάσαμε δημοσίευμα του Κου Ιωάννη Ρουσόδημου: ¨ Ο Πρόεδρος του Περιβαλλοντικού Συλλόγου ¨ Η ΓΑΙΑ¨ Νίκος Χασάνδρας, επισκέφτηκε με τμήμα της Επιθεώρησης Περιβάλλοντος της Περιφέρειας Στερεάς Ελλάδος, το χώρο της γεώτρησης στην Καταβόθρα, προκειμένου να σταματήσει η συνέχιση της γεώτρησης¨.

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

Παπα-Βαής



Γράφει ο Γιάννης Γιαννούκος




Η ιστορία του Νικόλαου Βαή, που μετά την καταστροφή του 1922 ήρθε στους Βούνους ως παπάς και δάσκαλος


Το Σεπτέμβρη του 1922 το σώμα του ελληνισμού γέμισε πληγές που ακόμη πονάνε. Η καταστροφή ενός ολοκλήρου πολιτισμού που κτιζόταν επί αιώνες στα παράλια της Μικράς Ασίας, αποτέλεσμα της τουρκικής θηριωδίας, σήμανε τότε την απαρχή μιας άλλης περιπέτειας για τους κατοίκους των ευλογημένων αυτών περιοχών. Οι Μικρασιάτες κουβάλησαν μαζί τους τις πικρές μνήμες τους, αλλά και τα ήθη και έθιμά τους, τις αξίες και τον πνευματικό πολιτισμό τους. Ευτυχώς ο χρόνος μπόρεσε να επουλώσει τις πληγές, αλλά δεν άφησε τις μνήμες να ξεθωριάσουν.



Ένας από τους κυνηγημένους έλληνες της Μικράς Ασίας ήταν και ο Βαής Νικόλαος του Θεοδώρου και της Ελένης



Ο Βαής Νικόλαος γεννήθηκε στη Μικρά Ασία στις 19-6-1890 στο χωριό Ακ δαμ –Μαδέν ακδάγ και απεβίωσε στις 10-2-1934 οπό εμβολή καρδίας.


Σύζυγός του ήταν η Βαρβάρα Φωτιάδη του Κοσμά, γεννηθείσα στις 10-2-1895.



Ενυμφεύθησαν στις 18-Ιουλίου 1905.



Ο Παπαβαής με την οικογένειά του έφτασε στη Χαλκίδα στις 8-10-1922 και από κει στους Βούνους και εργάστηκε ως Δημοδιδάσκαλος και αργότερα χειροτονήθηκε ιερέας μια και ήταν απόφοιτος της Ιερατικής Σχολής Καισαρείας και του φροντιστηρίου Τραπεζούντας.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Ψηφίστηκε κατά πλειοψηφία ο προυπολογισμός


Xθές, Παρασκευή 1 Απριλίου πραγματοποιήθηκε συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Διρφύων-Μεσσαπίων με μοναδικό θέμα την ψήφιση του προϋπολογισμού.

ΕΚΛΟΓΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ

ΠΡΙΝ 47 ΧΡΟΝΙΑ

Διατροφικές συνήθειες στη Στενή Ευβοίας

Χαψομακαρόνια




Γράφει ο Γιάννης Γιαννούκος                                                     


Στα χρόνια των πατεράδων και των παππούδων μας, δεν υπήρχαν φούρνοι όπως σήμερα, που αγοράζουμε το ψωμί και άλλα αρτοσκευάσματα.



Πολλά σπίτια είχαν φούρνους στις αυλές τους για να ψήνουν μόνοι τους το ψωμί. Όσοι δεν είχαν φούρνους, εξυπηρετούνταν από κάποιον γείτονα ή συγγενή που είχε φούρνο.



Επειδή όμως αυτή η διαδικασία απαιτούσε πολύ χρόνο και κόπο (θα μιλήσουμε άλλη φορά γι' αυτό), έφτιαχναν πολλά καρβέλια, 5 έως 6 που ζύγιζαν από 2 έως 3 κιλά το καθένα, έτσι ώστε να έχουν πολλές μέρες ψωμί και να μην αναγκάζονται να ζυμώνουν και να φουρνίζουν συχνά.



Όπως όμως ήταν επόμενο, τόσος καιρός που περνούσε, το ψωμί ξεραινόταν και όταν αποφάσιζαν να ζυμώσουν φρέσκα καρβέλια, είχαν ήδη μείνει πολλά ξεροκόμματα από την προηγούμενη φουρνιά.

Σύσκεψη με σκοπό να παρθούν αποφάσεις σχετικά με την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην Δίρφυ και στο Ξηροβούνι θα πραγματοποιηθεί την επόμενη Τετάρτη 20 Μαρτίου στις 18:30 το απόγευμα στο Ξενοδοχείο “Στενή” στην Άνω Στενή

  Σύσκεψη με σκοπό να παρθούν αποφάσεις σχετικά με την εγκατάσταση αιολικών πάρκων στην Δίρφυ και στο Ξηροβούνι θα πραγματοποιηθεί την επόμε...