βασίλισσες.
Ο Masaki Kamakura του Πανεπιστημίου της Toyama στην Ιαπωνία, αποθήκευεσε βασιλικό πολτό σε θερμοκρασία 40°C για 30 ημέρες και τάιζε με αυτό προνύμφες μελισσών κατά διαστήματα. Η επίδρασή του σταδιακά αποδυναμώθηκε, γεγονός που υποδηλώνει ότι το βασικό συστατικό ήταν σε ...αποσύνθεση. Στη συνέχεια έτρεφε τις προνύμφες με τον πολτό αλλά κάθε δόση βασιζόταν σε ένα συγκεκριμένο συστατικό που αποδυναμώνεται με τον καιρό. Μόνο ένα συστατικό έκανε τις προνύμφες να μετατραπούν σε βασίλισσες: μια πρωτεΐνη που ο Kamakura ονομάζει «royalactin».
Για να εντοπίσει πώς λειτουργεί η «royalactin», ο Kamakura την ενέταξε στη διατροφή των νυμφών μύγας. Η πρωτεϊνη τις έκανε να μεγαλώνουν και να γεννούν περισσότερα αυγά, όπως τις μέλισσες. Έτσι, διαπίστωσε ότι η «royalactin» λειτουργεί ενεργοποιώντας το γονίδιο EGFR, μια πρωτεΐνη που εντοπίζεται σε όλο το ζωικό βασίλειο.
Αυτό υποδηλώνει ότι ένας προϋπάρχον μηχανισμός προγραμματίστηκε ώστε να παράγει το σύστημα των καστών στις μέλισσες, λέει στο New Scientist ο Francis Ratnieks του Πανεπιστημίου του Σάσεξ. Όταν τα έντομα έφτιαξαν αρχικά αποικίες, οι βασίλισσες και οι μέλισσες-εργάτες πρέπει να είχαν τα ίδια φυσικά χαρακτηριστικά –τονίζει- και οι κάστες δημιουργήθηκαν αργότερα, από τη royalactin ή κάτι παρόμοιο.
planitikos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.