Ασκός του Αιόλου-Windbag of Aeolus

Ο Ασκός του Αιόλου.

Το ντοκιμαντέρ, που είναι το αποτέλεσμα 2 χρόνων γυρισμάτων σε 16 περιοχές της Ελλάδας και άλλων δύο χρόνων επισταμένης δημοσιογραφικής έρευνας, αποκαλύπτει μια πραγματικότητα που παρέμενε επιμελέστατα κρυμμένη κάτω από τη σκόνη της αδιαφάνειας και της προπαγάνδας της πράσινης ανάπτυξης. Με αφορμή την αλόγιστη διασπορά ανεμογεννητριών σε όλη τη χώρα και την ασύστολη χορήγηση αδειών σε πολυάριθμες εταιρείες εγκατάστασης αιολικών, η ομάδα παραγωγής επιδίωξε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι αλλά και να καταγράψει την αλλοίωση του φυσικού περιβάλλοντος στις περιοχές αυτές, καθώς και να μεταφέρει στο κοινό με κάθε λεπτομέρεια τις ευρύτερες περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές συνέπειες των λεγόμενων επενδύσεων «πρώτης προτεραιότητας». Ο Ασκός του Αιόλου ευελπιστεί να αποτελέσει ένα εργαλείο στα χέρια των κατοίκων όλων των περιοχών, που εδώ και δεκαετίες αγωνίζονται με πείσμα ενάντια στην υφαρπαγή και την ιδιοποίηση γης και φυσικών πόρων, για να εκφράσουν ευρύτερα την αντίθεσή τους στην καταστροφή των βουνών τους και για να φέρουν στο φως τα πραγματικά κίνητρα που τους κάνουν να εναντιώνονται στα μεγαθήρια και τις πολυεθνικές της «πράσινης τεχνολογίας» των ανεμογεννητριών. Η ομάδα παραγωγής έκανε προτεραιότητά της να αποδείξει την αλήθεια των φωνών αυτών μέσα από τα στοιχεία που προέκυψαν από τη δημοσιογραφική έρευνα και να σπάσει τη σιωπή που είχε επιβληθεί από τα ΜΜΕ, να βοηθήσει το κοινό να πληροφορηθεί και να συζητά σε βάθος το τι ακριβώς συμβαίνει με τον ενεργειακό σχεδιασμό της πράσινης ανάπτυξης, τόσο σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και ειδικότερα στην Ελλάδα. Σχεδιασμό που όπως φάνηκε δεν είχε στόχο, την παραγωγή καθαρής ενέργειας, την μείωση των ρύπων, την ελάττωση της χρήσης του λιγνίτη. Η πράσινη ανάπτυξη και ο τρόπος που εφαρμόστηκε μέχρι τώρα σε τούτο τον τόπο, δεν συνιστά τίποτε άλλο από ένα απέραντο τραπέζι, στρωμένο με λουκούλλεια γεύματα για μεγαλοεργολάβους και επιχειρηματίες-μεγαθήρια. Οι μόνοι αρωγοί στην προσπάθεια αυτή, που ολοκληρώθηκε χάρη στην εθελοντική δουλειά όλων των μελών της ομάδας παραγωγής, ήταν οι κάτοικοι των περιοχών αυτών, καθώς και φορείς και σύλλογοι. Windbag of Aeolus You cannot conceive the beauty or the ugliness of this world when you are observing it from a distance. You have to approach, dive into its depths and explore…it is only then that awareness and objectiveness are acquired. The incentive for this investigation was the observation of wind turbines being inconsiderately dispersed across invaluable regions of the mainland and the islands of Greece, in the name of clean, “green energy”. The main objective of this documentary is to shed light on the environmental, financial and social consequences of this policy and the aftermath of the so-called “high priority” investments supported by huge subsidies. When examining the environmental aspects, one could wonder about the following: Which are the spatial criteria for selection of areas of installation? Under what kind of environmental assessment sites like forests, conservation areas, sites near traditional settlements or historic sites are approved as suitable? Why are those environmental assessments carried out mostly by private companies and not by scientists, and how are their results validated? Which are, if there are any, the obligations of the wind farm owners considering the removal of the turbines and the restoration of the environment and who sees that it is actually carried out? In other words, is this really a strategy or a predatory way of harnessing renewable energy sources? Could green energy under these circumstances ever be actually “green”? Such an obvious lack of strategic planning raises more questions considering the financial aspects of the matter. Whom do these “strategic investments” really serve? Under what legislation is the constitutionally defined meaning of sustainability being annulled, when permits are being issued inconsiderately and subsidies are given out to one-person companies and affiliates of the same key companies in the energy field? Why isn’t there any consideration whatsoever of the actual energy needs of the country? Why aren’t those companies fined when they are not meeting their dept to land owners? Or, why is the ownership status scouted?